Pasi i ofruam dje së bashku me engjëjt, magët dhe barinjtë adhurimin tonë Perëndisë së bërë njeri, i Cili lindi si fëmijë për shpëtimin tonë, sot duhet të nderojmë Nënën e Tij, Marinë, Virgjëreshën e Tërëshenjtë. Kisha sot na e paraqet pranë fëmijës së saj në shpellë, njëkohësisht si instrumentin e zgjedhur dhe të përgatitur nga Perëndia në të gjitha breznitë për përmbushjen e misterit të madh të Mishërimit të Tij dhe njëkohësisht si Evën e re, përfaqësuesen e parë dhe më të shquar të gjinisë së ripërtërirë njerëzore.
Si mundet mendja njerëzore të kuptojë mënyrën e padëgjuar me të cilën Perëndia zgjodhi të qëndronte dhe të shfaqej në mes të njerëzve? Biri i vetëm i Perëndisë, i lindur nga Ati para gjithë jetëve, i pandarë dhe i pashkëputur prej Tij, zihet në barkun e Virgjëreshës, pa ndihmë njerëzore, me anë të veprimit të Shpirtit të Shenjtë dhe i nënshtrohet në mënyrë të vullnetshme ligjeve të lindjes dhe të rritjes, duke i ripërtërirë ato. Pa dalë nga natyra e Tij, pa reshtur së qeni në gjirin e Atit, Ai merr mbi veten e Tij natyrën njerëzore dhe bëhet bir i vetëm i Virgjëreshës, duke endur në barkun e saj tunikën e trupit të Tij. Dy lindje: njëra hyjnore dhe e përjetshme, tjetra njerëzore dhe që i nënshtrohet kohës; por një Bir i vetëm, Fjala e Perëndisë që bëhet njeri.
Një person i vetëm lind prej saj, Perëndi-njeriu (Theanthropos); pa nënë sipas natyrës së Tij hyjnore dhe pa atë sipas natyrës njerëzore. Ai bashkon kaq ngushtësisht ato që ishin të ndara nga një humnerë e pakalueshme, të cilat, pa u ngatërruar cilësitë e natyrës hyjnore dhe ato të natyrës njerëzore, shkëmbehen në Atë në një mënyrë të patregueshme. Është e njëjta gjë sikur të futësh në zjarr një copë hekuri, zjarri merr nga hekuri fortësinë dhe hekuri mbulohet me ngrohtësinë dhe dritën e zjarrit, po kështu Hyjnia vuan në mënyrë të vullnetshme dobësinë e mishit dhe natyra njerëzore vishet me lavdinë e Perëndisë. Në këtë mënyrë mund të kremtojmë në të gjithë të vërtetën të Tërëshenjtën, si Perëndilindëse (Theotokos).
Fëmija i vogël që lind në grazhd nuk është një njeri i thjeshtë, që thirret për të marrë në vijim hirin hyjnor në shpërblim të virtyteve të tij, si shenjtorët, ose si profetët, një i zgjedhur i Perëndisë, ose një njeri i hyjnizuar (theofor), por, Ai është me të vërtetë Fjala, Personi i dytë i Trinisë së Shenjtë, që ka marrë mbi Vete natyrën njerëzore për ta ripërtërirë, për ta rikrijuar dhe për të restauruar në Atë ikonën e Perëndisë që ishte hijesuar dhe deformuar nga mëkati.
Parajsë shpirtërore e “Adamit të dytë”, Tempull i Hyjnisë, Urë që lidh tokën me Qiellin, Shkallë me anë të së cilës Perëndia zbret në tokë dhe me anë të së cilës njeriu ngjitet në qiell, Nëna e Perëndisë bëhet më e nderuar se Keruvimet, Serafimet dhe të gjitha Fuqitë qiellore; meqë Krishti banoi në gjirin e saj, ajo shfaqet “më e gjerë se qielli,” sepse është tashmë Froni i Perëndisë. Falë asaj, njeriu është ngjitur më lart se Engjëjt dhe lavdia e Perëndisë shkëlqen në trup.
Përpara një misteri të tillë mendja njerëzore pushtohet nga trallisja dhe do që të falet në heshtje dhe në besim, “sepse aty ku do Perëndia, ligjet e natyrës munden”. Bashkë me Josifin e heshtur, të ndriçuar prej dritës së çuditshme që ndriçonte në humnerat e shpellës, shpirti ynë sodit të Tërëshenjtën, të qetë dhe rrezatuese, të ulur pranë Fëmijës që ajo vetë e ka mbështjellë dhe vendosur në grazhd. Tek ajo nuk kishte asnjë gjurmë prej dhimbjeve të lindjes dhe prej mundimit që ndodh në gratë e tjera, sepse duhej që ajo, e cila në fakt, ishte e virgjër në shpirt dhe në trup, foshnja e së cilës nuk ishte zënë në kënaqësi, të mos lindte në dhimbje. Virgjëreshë para zënies, virgjëreshë para lindjes dhe virgjëreshë përherë pas lindjes së Shpëtimtarit, ajo u bëri të ditur kështu grave gëzimin dhe çlirimin prej mallkimit të Evës, nënës së parë, ditën e shkeljes (Gjen. 3:16).
Një mënyrë e re ekzistence hapet përpara natyrës njerëzore: sepse njësoj si Perëndia që ka zgjedhur virgjërinë për të lindur trupërisht në këtë botë, po njësoj Perëndia me anë të virgjërisë do të shfaqet dhe do të madhështohet në shpirtin e çdo të krishteri që do të ndjekë në botë modelin e sjelljes së Nënës së Perëndisë.
