Shën Kononi jetoi në kohën e apostujve në qytetin e Binadës, që ndodhej jo larg Seleucisë, në Mitropolinë e Isaurisë. Mësoi besimin nga Kryeengjëlli Mihail, cili iu shfaq i veshur me rrobë të shndritshme, e pagëzoi në Emrin e Trinisë së Shenjtë dhe e kungoi me Misteret e Shenjta. Gjatë gjithë jetës, Kryeengjëlli e mbrojti dhe i dha pushtet të kryente mrekulli. Nën frymëzimin e tij, Kononi, i detyruar nga prindërit që të martohej, arriti ta bindte miken e tij, Anën, të jetonin si motër e vëlla, që së bashku të kultivonin lulen e paprishshme të dëlirësisë. Me shembullin e kësaj jete të shenjtë dhe fjalët e tij, arriti të kthente edhe prindërit. Ka mundësi që i ati, Nestiri, të ketë marrë kurorën e martirit pasi rrëfeu Krishtin.
Në vigjilje të një prej festave të papastra pagane, që zhvillohej në një shpellë shumë larg qytetit, idhujtarët iu kundërvunë shenjtorit. Por, që të ndaloheshin grindjet e kota, u morën vesh se, ai që do të mbërrinte i pari në shpellë do të tregonte superioritetin e perëndisë së tij. Shën Kononi u nis më këmbë, por me ndihmën e Kryeengjëllit Mihail arriti i pari, pa u djersitur dhe pa u lodhur, ndërsa paganët, sado që kishin hipur mbi kuaj, mbërritën aty më vonë, të djersitur e duke dihatur. Sado që u befasuan nga kjo mrekulli, nuk u tundën në pabesinë e tyre dhe kërkuan të mësonin nga vetë idhulli, se cili perëndi ishte më i madh. Me urdhër të shenjtorit demoni që fshihej te statuja erdhi dhe iu përkul para këmbëve, duke rrëfyer: “Një është Perëndi i vërtetë, Krishti që ti shpall!”. Atëherë paganët bërtitën me zë të lartë: “Po, Një është Perëndia i vërtetë, Perëndia i Kononit. Perëndia i Kononit fitoi!”. Banorët e Isaurisë e kremtojnë për vit këtë thirrje në kujtim të shenjtorit të tyre mbrojtës.
Tregohet se shën Kononi, falë dëlirësisë së tij dhe mbështetjes së Kryeengjëllit Mihail, kishte fituar një pushtet të tillë mbi demonët, sa i urdhëronte disa të shkonin të punonin tokën si skllevër dhe disa të tjerë i kishte mbyllur në shtamba prej balte të pjekur dhe i kishte futur në themelet e banesës së tij.
Kur qeveritari Magni erdhi në Isauri, me mision për të zbatuar ediktet perandorake kundër të krishterëve, shën Kononin e arrestuan dhe e nxorën para tij. E kamxhikuan pa mëshirë, por nuk pushoi së rrëfyeri besimin e tij. Kur mësoi për këtë populli, shumica të cilit kishte përqafuar besimin e krishterë falë predikimit të Kononit, u mblodh duke thirrur në vendin ku po e torturonin, duke kërkuar që ta shpëtonin. Qeveritari, i frikësuar për jetën, u arratis dhe populli e çoi shenjtorin e përgjakur në shtëpi, ku dy vjet më vonë dha shpirt më Zotin.
Pak kohë pas fjetjes së shën Kononit, të krishterët e vendit menduan ta shndërronin në kishë shtëpinë e tij. Gjatë punimeve, njëri nga ata gjeti në themel një enë që mbante frymë të papastra. Kur panë se shtamba ishte e vulosur dhe tepër e rëndë, menduan se kishte florinj dhe e hapën. Demonët dolën në formë zjarri, i cili i rrëzoi përtokë ndërtuesit, rrënoi kishën dhe i bëri hi të gjitha materialet e djegshme. Pastaj demonët u vendosën mbi rrënoja, ku askush nuk mund të afrohej pas perëndimit të diellit. Atëherë të krishterët kreshmuan një ditë të tërë dhe me përgjërime të nxehta kërkuan ndërmjetimin e shenjtorit. Ai nuk vonoi të ndërhynte dhe e pastroi vendin prej demonëve.
